علی رفیعی: تو رفتی و غبطۀ آفرینش «گالیله»ات ماند بر دلِ ما

یادداشتی از «علی رفیعی» برای درگذشت «حمید سمندریان»

خبر بزرگ بود،

به بزرگی حضور تو بر پیکر تئاتر ایران.

و تلخ بود، به تلخی افت و خیز این پیکر نیمه جان.

شریف بودی، بی هیچ گرهی، بی هیچ حسادت و قضاوتی.

غبطه اما بسیار داشتی ، از نمایش های به صحنه نرفته ، از رویا های تصویر نشده.

تلفن که کردی پر بودی از شوق. در اوج روزهایی که در اقدامی استثنائاً درست، سالنی در ایرانشهر به نام تو شده بود.

گفتی: خولی! هرکار که میکنی بکن، اما طراح صحنۀ «گالیله» هم باید تو باشی.

بعد از «دایرۀ گچی قفقازی» این آخرین قرار کاری ما شد؛ که نشد. به جبر زیستن در جغرافیایی که مرزدارش مرثیۀ نبود فرهنگ ساز را به زایش آثارش، بیشتر می پسندد.

تو رفتی و غبطۀ آفرینش «گالیله» ات ماند بر دل ما و تماشاخانه ای که اعتبارش تا ابد نام درخشان

حمید سمندریان

خواهد بود.

علی رفیعی

بیشـتر بخـوانیـد: